UITWAAIEN AAN DE KUST

Hartelijk dank voor jullie leuke reacties op de verhalen. Fijn om ondanks de grote afstand zo prima contact te kunnen hebben. Dat kan uiteraard ook via fribert@concepts.nl als de verhalen niet voor het openbare net bestemd zijn. Ook daarop krijgen we regelmatig berichtje. We vinden het erg fijn om zo op de hoogte te blijven van het wel en wee van familie, vrienden en collega’s .

We genieten van de ruimte en de stilte van de Outback in Oueensland en New South Wales. Kamperen op mooie plekken in de nationale parken, waar de natuur overweldigend is en we samen helemaal tot rust komen. Wandelen door de bijzondere landschappen en daarnaast ook rondrijden wanneer een wandelpad ontbreekt en de afstanden groot zijn. Bijzonder blijft dat er vaak een beroep wordt gedaan op je eerlijkheid om zelf in een enveloppe het kampeergeld te stoppen. Het werkt blijkbaar nog steeds goed op deze manier. Verder geen internet en mail, TV, nieuws of overig vermaak. Voor velen wellicht een gruwel, maar wij vinden het heerlijk om weg te zijn van de drukte en samen te kneuteren. De E-readers zijn een uitkomst. Lekker ontspannen lezen en zoveel titels om uit te kiezen. We gaan terug naar de kampeerplek in het nationaal park Kinchega aan de Darling rivier onder Broken Hill waar we ruim 15 jaar geleden ook zijn geweest. We weten de plek feilloos aan te wijzen uit de vele mogelijkheden. Geeft wel aan welke indruk die plek toen heeft gemaakt. In Broken Hill bezoeken we de Flying Doctors. Bijzonder dat ze nog steeds volledig afhankelijk zijn van donaties om te kunnen vliegen. De salarissen en de medische kosten worden vergoed door de overheid. De vliegtuigen die noodzakelijk zijn om de medische hulp te kunnen verrichten in de outback van Australië moeten ze met donaties in de lucht houden. We kopen dan ook wat in de souvenirshop en doen wat extra in de pot.

In de nationale parken die we van noord naar zuid aandoen kamperen we op zeer eenvoudige kampeerplaatsen. Meestal alleen een toilet en een waterkraan met regenwater met als buren kangoeroes en veel vogels. Daarnaast pakken we bij teveel neerslag of gewoon omdat we daar zin in hebben lekker comfortabel een motel of een cabin op een kampeerterrein. Weer een warme douche en de mogelijkheid alle apparatuur (laptop, e-readers, accu van de camera, tandenborstels etc) weer op te laden. In het park de Grampians worden we geconfronteerd met de schade die de grote wateroverlast begin dit jaar in grote delen van Australië heeft aangericht. Er zijn nog steeds wegen gesloten en daarnaast is men nog druk bezig om de spoorlijn van Melbourne naar Broken Hill op diverse plaatsen te herstellen. Tijdens onze reis tot en met de Grampians was het erg rustig. In de Grampians de eerste nacht ook nog. Daarna is het er veel drukker omdat in Victoria de mensen een lang weekend vrij zijn. Het kampeerterrein loopt al aardig vol met Australiërs die van het buitenleven houden. Lekker vuurtje stoken en er water op warm maken of een stuk vlees op barbecueën. Ook alle verschillende overnachtingsmogelijkheden zijn interessant om te zien. Grote tenten maar ook diverse variaties van caravans. De grotere of kleinere die we in Europa gewend zijn maar ook caravans die ingeklapt een meter hoog zijn en zodra het dak opgelicht word een tussenstuk van 1,5 meter krijgen van tentdoek. Waarbij aan beide uiteinden ook nog een soort uitbouw uitgeklapt wordt met slaapgelegenheid. Heel futuristisch zijn de caravans die ingeklapt eruit zien als een soort aerodynamisch ei. Deze kunnen aan alle kanten uitgeklapt worden met een kookgelegenheid en slaapplaats. De Australiërs die wij onderweg ontmoeten zijn heerlijk relaxed en open. We krijgen vele tips waar heen te gaan en ze zijn oprecht belangstellend. Ook trots als we zeggen dat we al meerdere keren in Australië zijn geweest. We kunnen inderdaad bevestigen dat we er graag zijn.

Op naar de zuidkust voor de Great Ocean Road. Volgens de beschrijvingen een van de mooiste kuststroken van de wereld. De autoreis ernaar toe van noord naar zuid maakt dat ook de variaties in het landschap groot zijn, omdat we door diverse klimaatzones reizen. Van een semi-woestijnlandschap met ruim 35 graden wordt het steeds groener tot het tropisch regenwoud met 15 graden aan de zuidkust van Victoria. Even wennen dat het richting het zuiden niet warmer, maar kouder wordt. En jammer genoeg ook flink wat regen aan de zuidkust, maar daarvoor doet het regenwoud het daar ook zo goed. Soms zitten dingen simpel in elkaar. Nu we in het zuiden zitten is het wel wennen aan de drukte om ons heen. Al die toeristen! De Great Ocean Road is zeer populair en we moeten regelmatig stoppen met wandelen langs de kust om met name de Chinezen, Indiërs en Japanners de gelegenheid te geven om bij een beroemde attractie op de foto te gaan. En het liefst in diverse familie samenstellingen natuurlijk! Ook wij dompelen ons even in het circus onder en boeken een korte helikoptervlucht boven de beroemde 12 Apostelen. Dat zijn rotsen in zee, waar er nog maar 8 van overeind staan. Als echte Nederlander heb je de neiging om vanwege deze misleiding je geld terug te vragen, maar het blijkt gewoon natuurgeweld te zijn waardoor er 4 omgevallen zijn. Frida kan het niet laten om de piloot te vragen wanneer hij denkt ander werk te moeten zoeken nu de rotsen met ten minste 2 centimeter per jaar verder worden ondermijnd. Hoezo nuchter? De beroemde kustweg is inderdaad mooi en bijzonder vanwege de grillige kustlijn en de steile kliffen. De helikoptervlucht is fantastisch. Prachtig uitzicht en geweldig om een keer in zo’n vliegend klein apparaat te zitten. Van boven ziet het er toch heel anders uit. We rijden de Great Ocean Road van west naar oost. Achteraf was het volgens ons mooier geweest om het andersom te doen omdat we de westkant mooier vinden dan de oostkant. In het oosten zijn er veel meer bossen, in westen zijn de kliffen veel steiler en de kleuren mooier. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Op dit moment zijn we dicht bij Melbourne aanbeland. Na een nachtje bushcamping op een prachtige plek met heel veel koala’s (prachtige beestjes, eerste keer dat we ze in het wild zagen) weer even luxe in een mooie bungalow. Uiteraard alle spullen even in de wasmachine en in de droger gedaan. Deze keer ook een stabiele internet verbinding. Ook daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt. Binnenkort willen we de oversteek maken naar Tasmanië. Hopelijk is het weer daar redelijk tot goed. Het blijft afwachten. Het weer lijkt meer op Nederland. In het voorjaar kan het dus erg goed zijn maar ook koud en regenachtig. Er doemt wel een probleem op. Het is erg druk met reserveringen en wij kunnen officieel pas 15/11 met de auto naar de overkant. Dat vinden wij te laat en staan nu op de reservelijst voor vrijdag de 4e. Er is maar 1 maatschappij die de overtocht doet, dus wie weet gaat Tasmanië niet door. Wellicht dat we van auto kunnen ruilen en zo toch eerder over kunnen. We gaan de mogelijkheden in Melbourne onderzoeken. Wat ons overigens opvalt zijn de verkeersborden onderweg. Zoals: only overtake when it’s safe. Tja.. hoezo open deur. En deze: een voorrangsbord (give way) bij een spoorwegovergang. Alsof daar discussie over zal ontstaan. En bij een brug waar 1 auto tegelijk overheen kan: do not overtake on bridge. En we voelen ons enigszins aangesproken bij het volgende waarschuwingsbord: elderly people. Eigenlijk wel logisch als je ook voor spelende kinderen waarschuwt. Al die hangouderen!

Frida & Bert