TRINIDAD EN CENTRAAL CUBA

Vanuit Cienfuegos komen we aan bij het stuwmeer en gaan we naar het hotel. Het recht-toe-recht-aan staatshotel heeft voor een redelijke prijs een prima kamer met balkon en uitzicht op het meer. De omgeving is mooi en er zijn weinig toeristen als we aankomen. Uiteraard staat er een familielid van onze chauffeur klaar om als gids en kapitein op te treden. Ook kunnen we beter eten bij particulieren thuis dan in het hotel krijgen we direct te horen. We merken al de hele reis dat dat de grijze toeristeneconomie van de particulieren in Cuba op volle toeren draait en een stevige concurrent van het georganiseerde staatstoerisme is. Hoewel er nog wel steeds veel toeristen pakketreizen boeken via de staatsbedrijven en all-inclusive in staatsbussen rondtoeren. We gaan eerst een tochtje maken over het meer naar een restaurant en een waterval. Onze kapitein/gids start de motor van onze “fluisterboot”. Dat is schikken, de motor maakt veel herrie en trilt zo dat de bergen en bomen lijken te dansen en de bril bijna van de neus kiepert. De watervogels maken zich haastig uit de voeten. Hoezo rustgevend tochtje? Het blijkt dat dit type boot en motor populair is op het meer, regelmatig horen we een andere boot van ver al aankomen. Het 1e restaurant waar we onderweg stoppen heeft plotseling geen bier als we alleen wat willen drinken en niet eten. Op naar de volgende waar de muziek heerlijk hard staat en enkele Cubanen al flink van de rum hebben gesnoept. Nadat Frida omhoog gelopen is naar het uitzicht punt en ik de trillingen verwerk op het terras gaan we op weg naar de waterval. En dat is zowaar een mooie. Terug in het hotel hebben we onverwacht prima gegeten voor een bescheiden prijs. Ze hebben hun slechte reputatie hier gelukkig niet waargemaakt.

9 februari kiezen we ondanks onze ervaring van gister toch voor een gecombineerde boottocht en wandeltocht naar een beroemde waterval in de buurt, waar je in poelen met helder water prachtig kunt zwemmen. We willen graag vanaf het hotel een flinke wandeling maken, maar dat blijkt niet te regelen. Wie wil er nu uren wandelen? Blijkbaar weinig toeristen en zeker geen Cubanen, daar houden ze niet van. Onze gids lijkt de voorgenomen wandeling naar de waterval en terug van 6 kilometer totaal al een martelgang te vinden. Na een boottocht door mooie natuur waarbij we waterschildpadden zien lopen we een halfuur en dan is het natuurlijk tijd voor een pauze van 1 uur op de lunchplek. Na lekker gegeten te hebben heeft onze gids het voorstel dat wij zelfstandig verder lopen naar de waterval en hij ons straks weer opvangt bij terugkomst. Dat vinden wij een prima voorstel. Wij komen bij een prachtige waterval met meerdere romantische poeltjes met helder en fris water. Mij iets te fris, maar Frida geniet. Die avond op een privé adres lekker gegeten onder het genot van mierzoete muziek, vazen met kunstbloemen in de meest prachtige kleuren en in een kamer waar de dochter als een prinses is tentoongesteld op vele foto’s. Een bijzonder en leuk sfeertje.

De afspraken over de taxi voor morgen naar Trinidad blijken opeens toch anders dan afgesproken met de gids. In plaats van 45 cuc (= dollar) wordt de prijs volgens de chauffeur opeens 70 cuc omdat hij heen en weer moet rijden. Inbreker! Ik heb het helemaal gehad als hij het gebaar maakt van graag of helemaal niet en wegloopt. Deze toeristen kunnen toch geen kant op zonder mijn taxi zie ik hem denken. Al moet ik lopend of al biedt hij het aan voor 1 cuc, dan nog kan hij het schudden. De chauffeur kent mijn koppigheid niet. Frida wel en ziet dat ik behoorlijk pissed-off ben. De gids zit er wel mee, hij is zo dom geweest om zich niet goed te laten informeren en dacht dat het wel los zou lopen. Niet dus. Terwijl ik geïrriteerd wegloopt geeft Frida hem een hand en wenst hem een goedenavond. Hij druipt af. Hopelijk leert hij hiervan zodat de volgende toeristen beter af zijn. Terug in het hotel zetten we plan B in werking. We vragen aan de receptioniste of ze voor ons met onze vorige gastvrouw willen bellen, maar dat behoort niet tot hun taak. Ze verwijzen naar de openbare telefoon. We hebben gelukkig een telefoonkaart en bereiken de gastvrouw. Natuurlijk geen probleem en zoals eerder besproken kunnen zij ons ophalen en naar Trinidad brengen voor de afgesproken prijs. Mijn humeur wordt gelijk beter en Frida weet het tactisch verder op te krikken door een lekker glaasje rum te halen. Morgen dus zoals gepland door naar Trinidad.

10 februari verschijnt de taxi niet op de afgesproken tijd dus we bellen er achteraan. De zoon zijn auto blijkt stuk en hij komt een uur later met zijn vriend voorrijden. Ook prima natuurlijk. In Trinidad aangekomen weten ze nog wel een goed logeeradres, waar echter geen plek is. Maar geen nood, we worden doorverwezen naar een leuk adres. Niet dus. Een benauwd kamertje op de 1e verdieping. Als ik alweer mijn hoofd stoot in een trapopgang is het helemaal klaar. Ze weten nog wel een ander adres. We bedanken voor de eer en gaan zelf wel op zoek. Er zijn veel mogelijkheden in Trinidad weten we. Plots vraagt onze taxichauffeur ineens 80 cuc voor de rit terwijl 60 met de zoon was afgesproken. Wij weigeren meer te betalen en de zoon bevestigt het afgesproken bedrag. Blijft toch irritant dat sommigen het proberen. Trinidad heeft veel particuliere adressen in de koloniale huizen en daar willen we graag verblijven. We kloppen aan bij een dergelijk pand en het is binnen gewoon prachtig. Grote en hoge ruimtes met fraaie meubels en een mooie binnenplaats. Je waant je eeuwen terug in de tijd. Helaas is de eigenaar volgeboekt. Hij weet nog wel een mooi en betrouwbaar adres dichtbij. We komen inderdaad bij een fraai koloniaal pand. Wel minder groot en luxe dan de vorige, maar de ontvangst is hartelijk en de kamer prima. We dwalen door de stad.

Trinidad is een prachtig koloniale stad met heel veel sfeer. We fotograferen ons suf met al die kleuren en sfeerplaatjes. Tot nu toe de mooiste stad vinden we, maar ook bomvol met toeristen en de onvermijdelijke bijverschijnselen. Zoals de vele verkopers van toeristen prullaria die ons aanschieten. Toch een stad om niet te missen als je in Cuba bent. We zitten heerlijk op een terras bovenaan de trappen van het centrale plein. Cocktail, sigaar en livemuziek. Het avondeten bij onze gastvrouw valt daarna wat tegen, maar we sluiten onze dag prima af met een goed boek en sigaar op ons terras bij de gastvrouw. We hebben ook nog geprobeerd te internetten, maar bij het enige hotel met internet in deze stad van 50.000 inwoners was dat alleen voor de hotelgasten. Morgen maar bij Etesca, de KPN van Cuba proberen. Hoe verder weg van Havana, hoe lastiger het wordt om te internetten. En WIFI is er niet. Maar niet zeuren, want de Cubanen hebben wel andere zorgen. Er is veel schaarste en leven in Cuba is improviseren en hergebruiken. 11 februari gaan we eerst naar Etesca voor internet. Dat hebben ze inderdaad, maar er waren drie pogingen bij verschillende computers nodig voordat we enigszins konden internetten en mailen. Erg langzaam en ons reisverslag konden we niet laden van de usb-stick omdat dit was afgeschermd. Frida ergerde zich flink aan de ongeïnteresseerde houding van de medewerkster, die geen zin had om te zoeken naar oplossingen of gewoon overvraagd was. Nadat haar ergernis wat was weggeëbd hebben we verder de stad bekeken en enkele leuke musea bezocht in prachtige panden. We ontmoeten een man die veel weet te vertellen over Nederland. Hij heeft een schrift met aantekeningen over vele onderwerpen van Nederland en niet alleen de klompen en molens. Dit is zijn manier van reizen, reizen in gedachten noemt hij het. Een erg leuke ontmoeting.

We boeken een privé toer voor de volgende dag naar een voormalige suikerplantage in de Valle de los Indigios, waarna we doorreizen naar Sancti Spiritus. 12 februari worden we door de taxi opgehaald voor de toer. Net buiten de stad kom ik erachter dat ik mijn wandelschoenen op straat heb laten staan. We rijden direct terug, maar de schoenen zijn verdwenen en hebben al een andere eigenaar. Het zal niet meevallen goede vervangers te vinden voor het vervolg van de reis. Stevig balen dus! De toer is aardig en beperkt in omvang. We zijn bij een fraai uitzichtpunt gestopt en bij een voormalige suikerplantage, waar de haciënda en de 47 meter hoge uitkijktoren de hoogtepunten zijn. Via dergelijke torens werden in de 19e eeuw de slaven in de gaten gehouden die op de suikerrietplantages werkten. Cuba (Spanje feitelijk) heeft net als Nederland een verleden van intensieve slavenhandel. De rit verder naar Sancti Spiritus levert een weinig interessant landschap op van voormalige suikerrietplantages, die merendeels braak liggen. We horen van chauffeur en gids dat er in Cuba veel ergernis is over de langdurige periode van schaarste en het minimale inkomen. Voor toeristen wordt flink geïnvesteerd in resorts en luxe vervoer en veel Cubanen hebben niet het idee dat zij er wat voor terugzien. Een toerist geeft per dag (veel) meer uit dan de gemiddelde Cubaan maandelijks verdient. Deze grote verschillen zullen steeds meer spanningen gaan opleveren verwachten we.

In Sancti Spiritus boeken we een kamer in een sfeervol koloniaal huis in het centrum. We zwerven door de leuke binnenstad die veel oude panden heeft, maar die minder goed onderhouden zijn dan in Trinidad. Daardoor is het wel authentieker en is het nog niet overspoeld met toeristen. We worden verwend met een heerlijke maaltijd bij de gastheer en de sfeer is hartelijk. We ontmoeten daar ook twee Italianen waarmee we de volgende ochtend samen het ook al prima ontbijt verorberen. Het is een leuke ontmoeting en we krijgen zijn kaartje mee voor het geval we in de buurt van Siena zijn. 13 februari slenteren we ontspannen door het stadje en ben ik nog naar een prachtig ouderwetse kapperszaak geweest, waar ik voor 20 cent ben geknipt.

14 februari reizen we met de toeristenbus naar Camaguey, een niet toeristische stad die je volgens de reisgidsen als individuele reiziger zeker moet bezoeken. We zijn erg benieuwd. Het logeeradres is opnieuw prima. We worden, samen met een Canadees van Chinese afkomst, door de eigenaar met een taxi bij het busstation opgehaald. De auto is zo gammel dat we verwachten dat die ieder moment in elkaar kan storten. Wat natuurlijk niet gebeurt. Onze gastheer blijkt een drievoudig karate kampioen van Cuba en ex-karateleraar te zijn, wiens vader een generaal is in het Cubaanse leger. Een plakboek met foto’s worden getoond van ontmoetingen met Fidel en Raul Castro. Hij spreekt prima Engels, Frans en Italiaans, gewoon opgepikt van zijn gasten. Een veelzijdig man, die echter ook vanwege de betere verdiensten zich volledig stort op de kamerverhuur. Eigenlijk best jammer van al die talenten, maar wel begrijpelijk. Hij heeft ook twee jaar een kookopleiding gevolgd. Dat merken we wanneer we samen met de Canadees beide avonden een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen. De Canadees is een aardige jongeman die aan het begin van zijn carrière als advocaat staat en ons van alles verteld over het leven in Canada en zijn Chinese familie. We bekijken de binnenstad, die eigenlijk gewoon tegenvalt. Dat niet toeristische klopt, maar ook de veelal slecht onderhouden huizen en straten die weinig toevoegen aan onze eerdere ervaringen. Er zijn wel enkele mooie pleintjes. Internetten is ook nu met hindernissen. De USB poort werkt, maar is ook hier afgeschermd en dus niet te bereiken. Ik lees in het Etesca kantoor de tekst van ons reisverslag dan maar voor en Frida typt deze vakkundig in. Improviseren zoals de Cubanen dat doen. We raken al aardig ingeburgerd.

We willen graag 15 februari een auto huren voor een week om zo het lastig te bereizen oosten van Cuba te bekijken. Onze gastheer belt wat rond en weet te melden dat er in heel Camaguey1 Seat Ibiza nu beschikbaar is en 1 goedkopere en onbetrouwbare Chinese auto wellicht vrijkomt. Het is topdrukte vanwege het hoogseizoen. Dat sluit aan op onze eerdere navraag in Cienfuegos. Hij adviseert ons voor de Seat te gaan en snel te beslissen. Het verhuurbedrijf heeft een goede reputatie en is betrouwbaar volgens hem. Hij biedt aan om mee te gaan naar het verhuurkantoor, heel sympathiek. We huren de Seat Ibiza en vertrekken 16 februari voor een rondreis door het zuiden van de provincie en verder naar het oosten van Cuba.

Groeten Frida en Bert